Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές - ΔΑΔ

Όταν μιλάμε για  Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (ΔΑΔ), αναφερόμαστε  σε μια ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από καθυστέρηση στην ανάπτυξη λειτουργιών, όπως είναι η κοινωνικοποίηση και η επικοινωνία . Οι γονείς μπορεί να παρατηρήσουν συμπτώματα αυτών των διαταραχών από πολύ μικρή ηλικία   ίσως και πριν από τα τρία έτη.

Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές είναι οι εξής:

  • Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή Μη Προσδιοριζόμενη Αλλιώς (ΔΑΔ-ΜΠΑ) η οποία περιλαμβάνει τον άτυπο αυτισμό
  • Αυτισμός (Βαριάς, μέτριας ή και υψηλής λειτουργικότητας-Σύνδρομο Asperger)
  • Σύνδρομο Rett και
  • Αποδιοργανωτική διαταραχή της παιδικής ηλικίας


Οι τρεις πρώτες από αυτές τις διαταραχές είναι κοινώς γνωστές ως διαταραχές του φάσματος του αυτισμού. Οι δύο τελευταίες διαταραχές είναι πολύ πιο σπάνιες, και μερικές φορές τοποθετούνται στο φάσμα του αυτισμού και μερικές φορές όχι. Τα παιδιά με ΔΑΔ διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό σε ικανότητες, ευφυΐα, και συμπεριφορές. Μερικά παιδιά δεν μιλούν καθόλου, άλλα μιλούν με περιορισμένες φράσεις ή συνομιλίες, καθώς και ορισμένα έχουν φυσιολογική γλωσσική ανάπτυξη. Συνήθως εμφανίζονται στερεοτυπικές δεξιότητες στο παιχνίδι και περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες. Επίσης εμφανίζονται ασυνήθιστες αντιδράσεις σε αισθητηριακές πληροφορίες όπως σε δυνατούς θορύβους, φώτα κ.α.

Τα συμπτώματα της ΔΑΔ μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα επικοινωνίας, όπως:

  • Δυσκολία στη χρήση και κατανόηση της γλώσσας
  • Δυσχέρεια συσχέτισης με ανθρώπους, αντικείμενα και γεγονότα. Για παράδειγμα, έλλειψη βλεμματικής επαφής ή σκόπιμης συμπεριφοράς
  • Ασυνήθιστη ενασχόληση με παιχνίδια και άλλα αντικείμενα
  • Δυσκολία με τις αλλαγές στη ρουτίνα ή στο γνώριμο περιβάλλον
  • Επαναλαμβανόμενες κινήσεις του σώματος ή πρότυπα συμπεριφοράς, όπως το φτερούγισμα των χεριών, το στριφογύρισμα των μαλλιών, το ρυθμικό χτύπημα των ποδιών ή και πιο σύνθετες κινήσεις



Η διάγνωση γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας.  Αρκετοί κλινικοί χρησιμοποιούν τη ΔΑΔ-ΜΠ, ως "προσωρινή" διάγνωση για παιδιά κάτω των 5 ετών.  Η κύρια εξήγηση  για αυτό είναι ότι τα πολύ μικρά παιδιά έχουν περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και ελάχιστες αρχικές επικοινωνιακές δεξιότητες. Γι αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνώσει κανείς τις ηπιότερες περιπτώσεις του αυτισμού στα νήπια. . Η έγκαιρη παρέμβαση, όπως κατάλληλα και εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα και υπηρεσίες υποστήριξης διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο για τη βελτίωση των αποτελεσμάτων των παιδιών με ΔΑΔ.

Αν οτιδήποτε σας απασχολεί στην ανάπτυξη του παιδιού σας ,καλό θα ήταν να ζητήσετε από το ειδικό Παιδοψυχίατρο μια αξιολόγηση.