Κατάθλιψη στους εφήβους

Η κατάθλιψη της εφηβικής ηλικίας μοιάζει αρκετά σε εκείνη των ενηλίκων. Δυσθυμία, απελπισία, αυπνία, ιδέες αυτοκτονίας, απόπειρες αυτοκαταστροφής, κοινωνική απόσυρση, ιδέες αυτουποτίμησης, είναι τα πλέον κοινά συμπτώματα. Μπορεί να συνυπάρχει χρήση αλκοόλ και τοξικών ουσιών.

Οι Carlson & Strober (1978) σε έρευνα τους σε έφηβους (12-18 ετών) καταλήγουν σε δύο χαρακτηριστικούς τύπους εφηβικής κατάθλιψης.

  1. Πρωτογενής κατάθλιψη των Εφήβων. Είναι συνήθως η πρώτη εκδήλωση μιας μανιοκαταθλιπτικής διαταραχής ή μιας μονοπολικού τύπου κατάθλιψη. Παρουσιάζεται με Καταθλιπτικό συναίσθημα Απώλεια Ενδιαφερόντων και Ευχαρίστησης Μειωμένη Ενεργητικότητα  Αυξημένη Κόπωση Περιορισμένη Δραστηριότητα Μειωμένη Συγκέντρωση και Προσοχή Μειωμένη Αυτοεκτίμηση και Εμπιστοσύνη στον Εαυτό Ιδέες Ενοχής και Αναξιότητας Ζοφερές και Απαισιόδοξες Προοπτικές για το Μέλλον Ιδέες ή πράξεις Αυτοκαταστροφής ή Αυτοκτονίας Διαταραγμένος Ύπνος Μειωμένη Όρεξη
  2. Δευτερογενής κατάθλιψηΕίναι η πιο συγκεχυμένη μορφή κατάθλιψης. Η δυσφορική διάθεση, κοινωνική απόσυρση, απάθεια, σωματικές εκδηλώσεις με κεφαλαλγία είναι η συνήθης κλινική εικόνα. Συχνά συνδέεται με τραυματικές εμπειρίες ή απώλειες ή άλλες ψυχιατρικές διαταραχές όπως ψυχογενή ανορεξία, χρήση αλκοόλ ή τοξικών ουσιών, φοβικά ή ψυχαναγκαστικά συμπτώματα και χαμηλή αυτοεκτίμηση και μαθησιακή αποτυχία.

Στη βιβλιογραφία αναφέρεται επίσης για τη σχολική και εφηβική ηλικία μια μορφή "κεκαλυμμένης" κατάθλιψης. Σαν λόγοι αναφέρονται η ανωριμότητα του ψυχικού οργάνουτου παιδιού και του εφήβου (Rie 1966).

Ο Glaser 1967, υποστηρίζει ότι η "κεκαλυμμένη" κατάθλιψη περιελάμβανε και συμπτώματα όπως οι φοβίες, η διαταραχή διαγωγής, η εγκληματικότητα και η βία και η παραπτωματικότητα και άλλα συμπτώματα που περιγράφονται σαν καταθλιπτικά ισοδύναμα.

Τα καταθλιπτικά ισοδύναμα εκδηλώνονται κυρίως με διαταραχές στη συμπεριφορά όπως το σκασιαρχείο, η χρήση αλκοόλ ή τοξικών ουσιών, η κλοπή κυρίως από τη μητέρα ή την οικογένεια. Η κλοπή είναι συνήθως αποτέλεσμα συναισθηματικής αποστέρησης και ένας έμμεσος τρόπος διεκδίκησης αγάπης, προσοχής και φροντίδας από γονείς. Συχνά συνοδεύεται από ψέματα που λένε τα παιδιά.