Πρέπει να κρύβουμε τα συναισθήματά μας από τα παιδιά μας;
Η συναισθηματική αυθεντικότητα είναι σημαντική για την υγιή σχέση γονέα-παιδιού.
Η πολιτισμική εντολή για τους γονείς σαφώς υπαγορεύει ότι θα πρέπει να κρατούν τα αρνητικά συναισθήματά τους και να διατηρούν την ψυχραιμία τους ανά πάσα στιγμή γύρω από τα παιδιά τους. Έχουμε διδαχθεί να αυτοσυγκρατούμαστε στο θυμό, να κρατάμε τις συγκρούσεις μεταξύ των μεγάλων, και να μιλάμε στα παιδιά μας με έναν τρόπο που να δίνει προτεραιότητα στην ευημερία και τον αυτοσεβασμό τους και βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα δικά μας.
Αλλά μια πρόσφατη μελέτη του συναισθηματικού ελέγχου σε γονείς δείχνει ότι, όταν ένας γονέας κρατά ή συγκαλύπτει τα αρνητικά συναισθήματα, υπάρχουν και αρνητικές συνέπειες για την ευημερία των γονέων και για τη σχέση γονέα-παιδιού (Le & Impett, 2016).
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όταν οι γονείς ένιωσαν αρνητικά συναισθήματα (όπως θυμό, απογοήτευση και αγανάκτηση) και τα απέκρυψαν από τα παιδιά τους, οι γονείς βίωσαν χαμηλότερη ποιότητα σχέσης και μειωμένη ικανότητα ανταπόκρισης στις ανάγκες του παιδιού τους, στην ευημερία και στην αυθεντικότητα σε σχέση με την εποχή, στην οποία δεν καταπίεζαν τα αρνητικά συναισθήματα.
Η καταστολή των συναισθημάτων σε γενικές γραμμές φαίνεται να είναι δύσκολη και επίπονη, καθώς μειώνει τις εφεδρείες των θετικών συναισθημάτων ενός ατόμου. Το κόστος για τα παιδιά μπορεί να είναι ο συναισθηματικός συντονισμός ενός γονέα, ο οποίος είναι απαραίτητος για τη σύνδεση γονέα-παιδιού. Ενώ καταστέλλονται τα αρνητικά συναισθήματα, οι γονείς εμφανίζονται συχνά απαθείς, αφηρημένοι, αδιάφοροι, ή ακόμη και απορριπτικοί.
Η ενδιαφέρουσα απόρροια της έρευνας, που μας λέει πως κρατώντας τα αρνητικά συναισθήματά μας μπορεί να είναι βλαβερό, είναι και η διαπίστωση πως άλλοι τύποι συναισθηματικής ρύθμισης, συγκεκριμένα η υπερβολή των θετικών συναισθημάτων, μπορεί να είναι εξίσου κακή ή ακόμα χειρότερη. Η ίδια μελέτη που χαρτογράφησε τον αντίκτυπο της καταστολής των αρνητικών συναισθημάτων διαπίστωσε ότι η υπερβολή θετικών συναισθημάτων, με σκοπό την διαβεβαίωση, τον έπαινο, ή τη στήριξη, μπορεί να είναι συναισθηματικά δαπανηρή (Le & Impett, 2016).
Η υπερβολική ενίσχυση των θετικών συναισθημάτων έχει σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα με την καταστολή των αρνητικών, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης αυθεντικότητας, χαμηλότερης ανταπόκρισης, μειωμένης ποιότητας της σχέσης. Αλλά η υπερβολή θετικών συναισθημάτων είναι ακόμα πιο αποστραγγιστική όταν οι γονείς αντιλαμβάνονται τη φροντίδα ως κάτι δύσκολο, όταν έχουν κουραστεί ή βαρεθεί, ή όταν τα παιδιά είναι σε κακή διάθεση.
Αυτή η έρευνα δείχνει ότι το να προσποιούμαστε για τα παιδιά μας δεν θα μπορούσε να είναι προς το συμφέρον μας. Αυτό που δίνει μεγάλη αξία στην αυθεντικότητά μας, είναι ο βαθμός στον οποίο μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας και να είμαστε αληθινοί στη συναναστροφή με τα παιδιά μας. Για πολλούς ανθρώπους, η ιδέα αυτή είναι αντιφατική, και έρχεται σε αντίθεση με το ιεραρχικό μοντέλο των γονέων που απαιτεί πως οι γονείς ενεργούν σαν στελέχη διαχείρισης, πάντα σταθεροί, ατάραχοι, και σε έλεγχο.
Αν δεχόμασταν ότι η αυθεντικότητα είναι η υπέρτατη αξία στην ανατροφή των παιδιών, θα είχαμε πολλά να αναθεωρήσουμε.
Θα είχαμε να σκεφτούμε πως να είμαστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι στην έκφραση των συναισθημάτων μας, χωρίς να διακυβεύεται η αίσθηση της συναισθηματικής ασφάλειας των παιδιών μας. Εμείς θα πρέπει να σκεφτούμε που μπαίνουν τα όρια.
Επικοινωνήστε μαζί μας μέσω: